Rapportagegrenzen rechtmatigheid
Bij de verantwoording maken we onderscheid in fouten en onduidelijkheden. Beiden vallen onder dezelfde verantwoordingstolerantie en rapporteringsgrens. De argumenten hiervoor zijn:
Eén grens voor fouten en onduidelijkheden gezamenlijk is eenvoudiger en begrijpelijker voor de gebruikers;
Eén grens voor fouten en onduidelijkheden gezamenlijk sluit beter aan bij wat internationaal gebruikelijk is;
In de publieke sector is voor de meeste sectoren het onderscheid tussen fouten en onduidelijkheden al komen te vervallen;
Buiten de publieke sector bestaat er geen onderscheid tussen fouten en onduidelijkheden.
De grenzen liggen vast in het Besluit accountantscontrole decentrale overheden (BADO). De door de BADO vastgestelde grenzen zijn tussen de 1 en 3 procent van de totale lasten (inclusief toevoegingen aan de reserves).
De verantwoordingsgrens is vastgesteld op 3% van de totale lasten (inclusief toevoegingen aan de reserves).
De rapportagegrens is vastgesteld op € 75.000.
De komende jaren zullen uitwijzen of bijstelling van deze grenzen nodig is. Vandaar ook de keuze om deze percentages jaarlijks in de kadernota vast te stellen.